Byung Chul Han - Alıntılar
Günümüzde birey kendini keşfediyor ve bunun bir başarı olduğuna inanıyor.
Diğerinin mevcudiyeti olmadan, iletişim bir bilgi alışverişine dönüşür: ilişkilerin yerini bağlantılar alır ve bu nedenle yalnızca eşit olanla bağlantı kurulur; dijital iletişim sadece görseldir, tüm duyularımızı kaybederiz; İletişimin daha önce hiç olmadığı kadar zayıfladığı bir dönemde yaşıyoruz: küresel iletişim ve beğeniler sadece en eşit olanı tolere ediyor; aynı şey zarar vermez!
Depresif bireyin "hiçbir şey mümkün değildir" yakınması ancak "hiçbir şeyin imkansız olmadığını" düşünen bir toplumda ortaya çıkabilir.
Sıradan erkekler ve kadınlar, mutlu bir yaşam fırsatı verildiğinde, daha yumuşak ve daha az zulüm görecek ve başkalarına şüpheyle bakmaya meyilli olacaklardır.
Bu zorlama toplumunda herkes kendi içinde bir çalışma alanı taşır. Bu çalışma kampı, aynı anda hem mahkum hem gardiyan, hem kurban hem de saldırgan olduğumuz gerçeğiyle tanımlanıyor. Kendimizi keşfediyoruz. Bu, tahakküm olmadan da sömürünün mümkün olduğu anlamına gelir.
Hiç kimse hiçbir şey yapmadığı zamandan daha aktif değildir, asla kendisi ile olduğu zamandan daha az yalnız değildir.
Depresyon, aşırı pozitiflikten muzdarip bir toplumun hastalığıdır.
Yalnızca Tanrı'yı ve ötesini değil, gerçeğin kendisini de ilgilendiren modern inanç kaybı, insan yaşamını kökten geçici kılıyor.
Sağlıklı ve fitness zombileri, performans ve botoks zombileri olduk.
İnsan çalışmak için doğmamıştır. Kim çalışıyorsa özgür değildir.
Günümüzün hiperkapitalizmi, ticari ilişkiler ağında insan varlığını tamamen çözmektedir.
