Duygu Dolu Sözler

Kapıma değil, kalbime vuran buyursun.

Gelmeyeceğini bile bile beklemek saflık değil, aşktır.

Keşke seni kopyalayıp yanıma yapıştırabilsem…

Senin en güzel yanın ne biliyor musun? Benim yanım.

Yanaklarım dururken canımı sıkman çok saçma.

Duygular asla eceliyle ölmez, mutlaka bir katili vardır.

Gönül almayı bilmeyene, ömür emanet edilmez.

Ömrün olmak istiyorum seninle başlayıp seninle biten.

Zira benim gökyüzümde senden başka bulut yok.

Seninleyken, geçip giden zaman en büyük düşmanımdır.

Gönül kime söz vermişse, aşk onda muhteşemdir.

Gönül dünyanda Allah’ı bulduysan, ölüm de güzeldir, ömür de.

Sevmek ölmektir bence, ben de sevmiştim ölmeden önce.

Bazen diyorum ki kendime. Ne çok değer vermişim değersizlere.

Öyle sevdim ki seni, kime anlattıysam yerinde olmak istedi.

Vedalar gözüyle sevenler içindir. Çünkü gönülden sevenler ayrılmaz.

Ve bazen kocaman duygularını minicik bir “peki”ye sığdırırsın.

Saçının bir teline dünyalar feda olsun, kalbin hep benimle dolu olsun.

Birini sevmek için nedenin yoksa onu gerçekten seviyorsundur.

Adam yerine koyduğum insanları neden koyduğum yerde bulamıyorum.

Gel birbirimize hayat olalım. Ayrılırsak hayatını kaybetti desinler.

Sevgilim özlemin beynimi uyuşturuyor, ayrılık yüreğimi karıncalandırıyor.

Sevgili arayıp da bulunan değil, ummadık bir anda karşına çıkandır.

Ve benim, birdenbire yüzünü değil, gözünü değil, senin sesini göresim geldi.

Kırma be kalbimi! Nasıl olsa bir gün duracak; seninki de, benimki de.

Allaha emanet ol dedi ve gitti. Güldüm. Zaten ondan başka kimim var ki? Dedim.

Koy başını dizimin üstüne, sen rüyalarına dal, ben cennet güzelliğine.

Kişisel yarar duygusundan vazgeçtiğiniz an gerçek aşkı yakalamışsınız demektir.

Gerçek aşık içinden geldiği kadar aşıktır, diğerleri elinden geldiği kadar.

Suç benim değil ki. Şiir kokuyordu bakışların. Yazmamak gözlerine ihanet olurdu.

Unutma ki, yalnız olmak; yanlış yerde ve yanlış bir kalpte olmaktan iyidir.

Özledim gözlerini, beş dakika uyan az. Çok değil, gözlerinin Kâbe’sinde bir namaz.

Gidişinin hüznü gözlerimde, acısı yüreğimde kaldı. Gel de dindir bu ızdırabı.

Aslında benim gözlerim kahverengi güneşe bakınca ela sana bakınca çok fena oluyor.

Baharın gelmesiyle taşlar yeşermez toprak ol ki sende renk renk güller açsın.

Öyle bir “yar” sev ki evladım; elinde su tasıyla iftarı bekleyen oruçlu gibi seni beklesin.

Sevgimiz yavaş yavaş süzülen çisil yağmur gibi ama ırmakları taşıran cinsten.

Yorgun gönlüm bir seni ister bu hayatta, azat et gel hadi hayallerimi kırma gül bebeğim.

Öyle çok kelimelere gerek yok, sessizliğimin sesi, dualarımın aminleri ol yeter.

Utanırım, söyleyemem yasadığım yalnızlığı, kelimeler yetmiyor ki, bu mu sevda dedikleri.

Sizi mutlu etmek için her türlü saçmalığı yapan kişiyi ne olursa olsun kaybetmeyin.

İdam sehpasında ki mahkûm ne kadar yaşamayı seviyorsa, Bende seni o kadar çok seviyorum.

Utanırım, söyleyemem yaşadığım yalnızlığı, kelimeler yetmiyor k; bu mu sevda dedikleri.

Güller hep ellerinde açsın, ama dikenleri batmasın. Sevda hep seni bulsun, ama seni yaralamasın.

Sevdim be! Hiç sevmediğim kadar sevdim ve hiç pişman olmadığım kadar pişman oldum.

Beni candan usandırdı cefâdan yâr usanmaz mı? Felekler yandı âhımdan murâdım şem’i yanmaz mı?

Kadın ilk öpücükte neler kazanacağını bilemez, ama son öpücükte neler kaybettiğini bilir.

Dünyanın ne kadar küçük olduğunu, seni dünyalar kadar seviyorum deyip de gidenlerden öğrendim.

Benim sadece iki elim var. Bu yüzden hayata dört elle sarılabilmem için sana ihtiyacım var.

Aslında suçum yok hâkim bey bende yakmak istemezdim bu şehri ama ne yapayım üşümesin sevdiğimi.

Özlem nedir biliyor musun? Sevgilisinin yanında olmadığı bir dakika da bile içinin acımasıdır.

Ağlatan Leyla ise mahkûm etme gözyaşını siliver gitsin. Ağlatan Mevla ise mahrum etme gözyaşını salıver gitsin.

Eğer beni bu sokakta, bu semtte, bu şehirde bulamazsan sevgilim bil ki ben, gözlerinin daldığı yerdeyim.

İçin ağlasa da kim duyar seni? Kim anlar dışarıdan olup biteni? Leyla’nın yüzünü görenler bilir: Mecnun’un kalbine batan dikeni!

Ne ölmek nefessiz kalmaktır, ne de yaşamak nefes almaktır. Yaşamak; sevmeyi, sevilmeyi hak eden birinin kalbinde olmaktır.

Ey gönüm bilmez misin gözler sebepsiz yaşarmaz, dudaklar sebepsiz kurumaz, gönülde bir dert olmadıkça kimsenin yüzü sararıp solmaz.

Seni sonbahar rüzgârlarına bırakıyorum yaktığım canımı yeniden hayata hazırlıyorum sensiz yaşamak hayata yeniden başlamak istiyorum.

Gel, bir bestem de sen ol sevda şiirim, aşk erim ben seni güftesiz de söylerim çünkü ben güftelennmemiş aşkların talibiyim gel, bir martı da sen ol omzumda.

Yorgunum, hiçbir şey bilmiyorum; tek istediğim, yüzümü kucağına koymak, başımın üzerinde dolaşan elini hissetmek ve sonsuza dek öyle kalmak.

Gayem zat-ı alinizi taciz etmek değil, efkâr-ı umumiyede muhabbet kurmaktır Cevabı müspetiniz kalbi hazalimi tamir-i temin edeceğinden, desti muhabbetinize talibim.

Aşkın mantığı olmaz. Sakın ha! Dostum içme aşk zehrini su diye aşk pınarından, ya Ferhat gibi atlarsın kayalardan ya da Mecnun olur dolaşırsın çöllerde kahrından.

Sonbahar yağmuru gibi gözlerim sen gittiğinden beri, gülmez oldu yüzüm ellerimde sensizliğim, şimdi karanlık odanda yalarım tek başıma, haram gelir aldığım her nefes adınla.