Jean-Paul Sartre Sözleri
Şüphe saflığın bedeli.
Başka kimse gibi olmamak için herkes gibi yapma cesaretine sahip olmak gerekir.
İnsan kendi yaptıklarından başka bir şey değildir: varoluşçuluğun ilk prensibi budur.
Yaşamak budur: her zaman seçimler ve sonuçlar arasında denge kurmaktır.
İnsan özgür olmaya mahkumdur.
İnsan önce var olur, keşfedilir, dünyada görünür; ve ancak daha sonra tanımlanır.
Aslında, özgürlüğünü eylemleriyle öğrenen mevcut bir insanım.
Önemli olan bize yaptıkları değil, kendimizin yaptıklarının başkalarının bize yaptıklarından daha önemli olmasıdır.
Kendimizi yenmek dünyadan daha iyidir.
Ateşle, savaşta, evde, açlıktan ölmek daha iyidir.
Kimse kendini iyileştirmez.
Utanç: Hayat uzun olduğu zaman geçer.
İnsan yaptığı şeyden başka bir şey değildir.
Çaresizlik ve ızdırap birlikte gider.
Varlık özden önce gelir ve emreder.
Ben varım, hepsi bu, ve mide bulandırıcı buluyorum.
Aşık bir artı bir eşittir.
İnsan hiçbir şekilde sahip olduğu şeyin toplamı değil, henüz sahip olmadığı, sahip olabileceği şeylerin toplamıdır.
Hayatımızın saatini ne kadar kum aldattıysa, camdan o kadar net görmeliyiz.
Yalnızken sıkılırsanız, bunun nedeni çok kötü bir arkadaş olmanızdır.
Güzellik örtülü bir çelişkidir.
Zenginler savaş yaptığında ölenler daima fakirdir.
Umutsuzluğa gelince, bu son derece basit bir kavramdır. Bu, yalnızca irademize neyin bağlı olduğuna veya eylemimizi mümkün kılan olasılıklar kümesine güvenebileceğimiz anlamına gelir.
Her zaman seçebilirim, ama bilmem gerekir ki, seçmezsem hala seçiyorum.
Korkunç olmayan acı çekmek ya da ölmek değil, boşuna ölmektir.
Özgürlük istediğini yapmak değil, yaptığını istemektir.
Önemli olan tek şey, buluşun özgürlük adına yapılıp yapılmadığıdır.
Sevgi dışında inşa edilmiş olan aşk yoktur.
Diğer herkes gibi yarı kurban, yarım suç ortağısınız.
Cehennem diğerleridir.
İstediğimizi yapmıyoruz ve henüz ne olduğumuzdan biz sorumluyuz.
Kimi sevdiğimizi asla yargılamıyoruz.
Bir aşk, bir kariyer, bir devrim: nasıl biteceklerini bilmeden başlayan diğer pek çok şey gibidir.
Kendimi terk etmek, varlığımın farkında olmaktan vazgeçmek, uyumak istiyorum.
Bir insan diğerlerinden daha fazla insan olamaz, çünkü özgürlük her birinde benzer şekilde sonsuzdur.
Varlık beni her yere, gözlerden, burundan, ağızdan içeri giriyor...
Kendime duyduğum büyük ihtiyacı karşılamak için doğdum.
Bütün insanlar korkuyorum. Korkmayanlar normal değildir; bunun cesaretle bir ilgisi yoktur.
İnsanın kendisinden sorumlu olduğunu söylediğimizde, insanın sınırlı bireyselliğinden sorumlu olduğu anlamına gelmez, tüm insanlardan sorumlu olduğu anlamına gelir.
Her insan tutkularının bahanesine sığınır.
