Havalı İnsanlara Sözler

Ben kimseyi kırmadım, onlar çatlaktı zaten!

Geceyi seviyoruz diye kimse kendini yıldız sanmasın.

Boşuna dönüyorsun dünya! Okeyin ikisi de bende.

Benim bu oyunda unuttuklarımı sen daha öğrenmedin bile.

Beni çekemeyen besmele çeksin. Sayemde imana gelsin.

Hava atma bana, senin havan senin gibi karakteri bozuk olana.

Böcek olmayı kabullenenler ezilince şikâyet etmemelidirler.

Canım senin götün kendi bağımsızlığını ilan etmiş, biraz indir onu.

Bir gün bana gel diyeceksin söz geleceğim. Ama görmezden!

Yokluğunun iki yakasını bir araya getirip; varlığını ilikler misin ömrüme.

Kime dünyamı versem dünyamın içine etmesini çok iyi biliyor.

Bazı insanlar hep ‘kaptan’ olurlar, söz konusu ‘dümen çevirmek’ olunca.

Seni öyle bir severim ki; akşam akşam gündüz olursun içimde…

Herkese gerektiği değeri vereceksin öküze kravat takmanın bir alemi yok.

Bizi gömmeye çalıştılar ama tohum olduğumuzu bilmiyorlardı.

Sana biraz adam ol diyeceğim seni de zor durumda bırakmak istemiyorum.

Gölgene de lafım yok. O da seni adam sanıp peşinden geliyor.

Doğduğunda kulağına 3 kere karaktersiz diye mi fısıldadılar anlamadım ki.

Kimseyi kırmadık, kırılan biziz. Bizi baharda gelen kışlar incitti.

İnsanlar da fotoğraf gibi; ne kadar büyütürsen, o kadar düşüyor kalitesi.

Kaç promil eder şerefin? Söyle ona göre kaldırayım kadehimi!

Etme sırtını duvardan başkasına emanet en kralının bile içinde vardır bir nebze ihanet.

Bıçak yarasından ibarettir insan vücudu. Dostları sırtına saplar sevdiği kalbine.

Kendini beğenmiş kimselere öğüt vermek, rüzgara karşı ıslık çalmak gibidir. Lermontov

Biz saymayı fasulyeden öğrenmiş bir nesiliz. Kimleri fasulyeden sayacağımızı iyi biliriz.

Kendini beğenmiş insanları severim. Hiç kimsenin beğenmediği bir şeyi beğenmek ayrıcalıktır.

Kara kalem resim yapmayı seviyorum. Çünkü kimin ne renk olduğunu hala çözemedim.

Gitmeyi tercih edenlerin ardından el sallayın ki; artık sadece bir eli olduklarını daha iyi görsünler.

Kendini çok beğenme kul katında, ne kendini beğenmişler var toprak altında. Mevlana

Meşe gölgesinde filizlenen yosunlar, çok kere kendilerini meşe fidanı sanırlar. Cenap Şehabettin

Bir insanda kendini yüksek görme, hırs ve şehvet, konuşurken soğan gibi kokar. Mevlana

İnsanı acıtan yarası değil, vefasız dostunun hakikatidir. Ağaçları deviren fırtına değil, toprağın yetersiz sadakatidir.

Hiçbir zaman çok beğenmedik kendimizi, kendini çok beğenenler kadar da düşürmedik seviyemizi.

Kimileri toprak kadar kıymetli, kimileri bir ot kadar değersiz. Herkes bir şekilde yaşıyor işte. Kimileri şerefli, kimileri şerefsiz.

Garip değil mi? Bir insana vazgeçilmez olduğunu hissettirdiğinizde ilk vazgeçeceği kişi siz olursunuz.

Doğru zamanda gelen yanlış insana tanıdığın şansı, yanlış zamanda gelen doğru insana tanımadığın sürece üzülen hep sen olursun!

Bazı kadınların şövalye sandıkları adamların, aslında alüminyum folyo ile kaplanmış denyo olduklarını görmeleri baya zaman alıyor.

Hayatta gözyaşlarımı hak edecek bir insan görmedim. Ya benim gözyaşlarım gereksiz, ya da uğruna gözyaşı döktüğüm insanlar değersiz.

Bir adam aylarca çıktığı kızın arkasından zaten hiç sevmemiştim diyorsa; cümle başında kullandığım adam kelimesi için özür dilerim.

Hayat beni yıldırmayı koymuş aklına. Neyi var neyi yoksa atsın üstüme. Can bendeyken yenilgi gelmez aklıma. Kimi var kimi yoksa salsın üstüme.

İyi günde yanımda durmaya değil, dar günde arkamda olacaksan gel. Hayal ettiklerini görmeye değil, içimde acıyı göreceksen gel.

Susuyorum gülesim yok ve mecalsizim. Kimse şu halime nazdır demesin. Çok bulutlu, soğuk ve güneşsizim. Kimse bu aralar benden yaz beklemesin.

Dünyanın en yüce tahtına da çıksanız, oturacağınız yer yine kendi kıçınızın üstüdür. Şerefsizim seni seviyorum dedi. Hangisine inanacağıma şaşırdım.