James Broughton Alıntılar
İçsel çocuğumun hâlâ yaşlanmamış olduğunu rapor etmekten mutluluk duyuyorum.
Şaşkınlık, her köşede bizi bekliyor.
Bireysel benzersizliğinize güvenmek, kendinizi ortaya koyma konusunda sizi zorlar.
Öğrencilerin hayal gücünü ve heyecanlarını harekete geçirmeye, risk almaya, en çok korktukları şeyi yapmaya, eylem ufuklarını genişletmeye çalıştım.
Tek sınırlar, her zaman olduğu gibi, görüşün sınırlarıdır.
Yazmaktaki temel amacım, bayraklar dikmek ve uyanık çağrılar yapmaktır.
Her şey, her zaman olan şeydir. Geçmiş, şimdi ve gelecek, İşte ve Şimdi olan sonsuzlukta devam ediyor.
En sessiz şiir, bir sevinç patlaması olabilir.
Ve Shakespeare'e dünyayı bir tiyatro olarak görmemi borçlu hissediyorum, burada tüm insanlar rollerini oynuyor.
Filmlerim, şiirimin bir uzantısıdır, beyaz ekranı beyaz sayfa gibi resimlerle doldurmak için kullanırım.
Zorluk bir uyarandır.
Şiir dünyasında olası şairler, atölye şairleri, vaat eden şairler, aşık şairler, üniversite şairleri ve birkaç gerçek şair vardır.
En erken şiirlerim, aşkın hayatınıza istila etmesine ve nüfuz etmesine mutlak gereklilik söyler. Bu, gerçekte mucizeyi meydana getirebilir. Deneyin.
Sıklıkla, geniş bir duyguyu heyecanlandırmak için yazmaya başlarım.
Bugün ABD, şiirle beslenmekten yüz yıl öncesine göre daha uzak, o zamanlar şiir kitapları en çok satanlar arasındaydı.
Benim için, şiir, cinsel coşku kadar ruhsal bir uygulamadır.
Gerçek zarafet kırılgan bir şey değildir.
Benim için, nesir yürür, şiir dans eder.
Doğuştan şairler, beşiklerinde bir şiir yaşamının tek yaşanabilir yaşam olduğunu biliyorlar.
Bazı sanatçılar, kendilerinin benzersiz yeteneklerini ve hatta yaratma isteklerini yok edeceğinden korkarak öz farkındalıktan kaçınırlar. Aslında mesele tam tersidir.
Övgü bir dikkat dağıtıcıdır.
Günlerinizi sevgiyle doldurmazsanız, hayatınızı boşa harcıyorsunuz demektir.
Bilinç, yaratılışın şanıdır.
Amerikan halkı şairlerin varlığını bilmiyor.
Fransa, Danimarka veya Hindistan'da bir şair olarak tanınmak, size zarif bir saygıyla karşılanır.
Gerçek şairlerin en nadiri doğuştan şairlerdir. Onlar tuhaf tiplerdir, profesörler değil.
Sanırım özel tutkumu sanatı halka açıkça ilan ederek sulandırmak istemedim.
Çoğu şair, çoğu insan gibi, beğendiği birine benzemeye çalışır ya da olmaları gerektiğine dair bir imajla saplanır.
Kırılgan görünen ancak içeride güçlü olan şeyleri severim.
Dans, varyete, dram, filmler - çocukken tiyatroda olan her şeyi seviyordum.
Bir oyuncak tiyatrom ve sihirli bir fenerim vardı ve sekiz yaşındayken tavan arasında tiyatroya sahne yaptım.
"Filmlerimi, yazım kadar kişisel ve el yapımı olarak görüyorum."
Tiyatroda çalışmak, hem şiirimi hem de sinemamı keskinleştirdi.
Eğer acılı bir şekilde devreye girmek istiyorsa, ona bir kurabiye veya şekerleme teklif ediyorum.
En şaşırtıcı sevinç, müzelerin bana bir bütün lirik armağan etmesidir.
Benim için, bir şiirin kendi kendine şarkı söylemesi gerekir ve onun ritmi sihiri taşır.
Çoğu şair, gençliğinde ergen üzüntüsüyle başlar. Ben bunun yerine sevinçle sona ermenin daha ödüllendirici olduğunu düşünüyorum.
Her şey Şarkıdır. Her şey Sessizliktir. Sonuçta, her şeyin illüzyon olduğu, mükemmel olduğu, iyi veya kötü ile hiçbir ilgisi olmadığı için, güle olağanüstü bir özgürlüğünüz var.
