Lya Luft Sözleri

Zaman yoktur: her şey o ana kadar kaynar. Ondan önceki, akan ama geçmeyen bir nehirdir.

Terazinin dengesi büyük ölçüde bildiklerimize ve görmek istediklerimize bağlıdır.

Büyük bir gemide, belirsiz bir denizde, korkmuş ve güvensiz durumdayız.

Bildiğim bir şey vardı: İnsanların ve kitapların amatörüydüm.

Daha gerçek bir yaşam, dünyayı değiştirmeye başlamış olacağız. Ve eğer dünyayı değiştiremezsek, ne kadar küçük olursa olsun, ona karşı duruşumuzu değiştirebiliriz ya da belki de kendimizi kaptırırız. Hiçbir şeye karar vermemek de olası bir karardır.

Hayatım boyunca açıklamalar ve deşifreler aradım: Sessizliği ve gizliliği, bazen bir omuz rahatlığı, bazen de acıyı buldum.

Yıkmak yerine inşa eden insanlar var; kıskanmak yerine hediyeler verir; zehirlemek yerine güzelleştirir; parçalamak yerine, bir araya toplar ve birleştirir.

Hediyem çok boş. Çatışma, ne kadar küçük olursa olsun, bugünlerde beni çok yıpratıyor.

Kolay olan ilgi çekici olmayabilir ve en azından bazen ilginç olanı yapmayı, istemeyi, olmayı hak ediyoruz.

Babam derdi ki: İnananlar için her şey vardır.

Hayat sadece bir kayıp ağı örmekle kalmaz, aynı zamanda bize art arda kazançlar sağlar.

Hayat, kurgu gibi, bir budalalık tiyatrosu... Sahnenin kenarına yıldızlar gibi sözler asıyorum: Bu benim kaderim.

Çünkü evet ile hayır arasında sadece bir nefes, iyi ile kötü arasında sadece bir düşünce, yaşam ve ölüm arasında sadece hafif bir bez titremesi var.

O altın yıllar bana daha iyi sevmeyi, daha çok sabır ve daha az şevkle öğretti.

En azından, her an, yapmayı başardığımızın en iyisi olalım.

Sessizlikle baş etmekte güçlük çekiyoruz: İçimizin boşluğunda kötü bir şekilde yankılanıyor.

Yalnızca gerçek olarak tanımlanan şeyde yaşamak zorunda kalmak istemiyorum.

Değersiz olduğumu düşünüyorsam, bir hiçim. Başkalarının benim için konuşmasına, karar vermesine, yaşamasına izin vereceğim.

Sevdiğim insanları her zaman incitirim.

Her biri çevresinde sevgi, güzellik ve sadakat geliştirirse, ne kadar küçük olursa olsun, dünyaya netlik yayar.

Kimse kimseyi tanımıyor: ortaklıklarımızı biz icat ediyoruz.

Çünkü yaşamak, son düşünceye ve son bakışa kadar, kendini dönüştürmek olmalıdır.

Boyun eğmeden katlanmak, kendini küçük düşürmeden kabul etmek, kendinden ve olası saygınlığından vazgeçmeden teslim olmaktır.

Her yeni gün bilmeden veya istemeden de olsa her biri kendini yeniden keşfediyor.

Duyguların bu dönüşümü ve çoğalması, bencil ve şaşkın olmak yerine olgun ve dengeli olsaydık, acıda ve sevinçte yaygın olurdu.

Wonder Woman değilim, olmamalıyım da, sadece bir kişi: savunmasız ve güçlü, aciz ve şanlı, korkmuş ve cüretkar - bir kadın.

Varlığımıza bir anlam ve imkânlarımıza göre var olma özgürlüğü istiyoruz.

İnsanlar, seçimlerinin ve ihmallerinin çoğunun yazarı oldukları için başlarına gelenlerle ilgili olarak sorumlu ve masumdur.

İnsanlar, seçimlerinin ve ihmallerinin çoğunun yazarı oldukları için başlarına gelenlerle ilgili olarak sorumlu ve masumdur.