Meyhane Sözleri

Gözden uzak olan gönülde rakı olur!

Biz aşkı öğrettik, onlar meyhane yollarını.

Önce kendine gel, sonra meyhaneye.

Çıkarın sigaraları, bu gece hayal kuracağız!

Yıkılsın dershaneler, açılsın meyhaneler.

Galata’da bir meyhanede, aklım o zat-ı şahanede!

Bende kül olan, kolay kolay tekrar alev almaz.

Ne zaman birine güvensek, ertesi gün rakı içiyoruz.

Gönül kime söz vermişse, rakı onunla güzeldir!

Sarhoşken dört kadın severim ben. İkisi annem, ikisi sen.

Rakı kadının gözlerini, erkeğin sözlerini güzelleştirir.

Bazı insanlar özledim diyemez. Oturur bir kadeh daha içer.

Aşk, kadınları kuaföre, erkekleri meyhaneye sevk eder.

Getir bir 70’lik Sebastian, maksat başımızda büyük bulunsun.

Rakı cevabı bulmak için değil, soruyu unutmak için içilir.

Rakı erkeğin makyajıdır, bardak tazelndikçe erkek güzelleşir.

İlk defa yıkılmadık bu yalancı dünyada. Elbet yine kalkarız.

Hayat seni A noktasından B noktasına götürür. Rakı ise her yere.

Şarap yaşayanlar içindir, rakı ise hikayesi yarım kalanlar için.

Adabı vardır rakının. Önce kiminle içtiğini bileceksin, sonra kime içtiğini.

Bize bahane mi yok? Bugün de dağlar denize paralel deyip içeriz.

Al kadehi eline, dokun gönül teline, muhabbet alemine bir merhabadır rakı.

Seçici olacaksın bu hayatta, rakının sahtesi insanın kahpesi çarpar.

Olsa mesela; rakının yanında balık, insanın içinde umut, ülkenin başında Atatürk.

Rakıyı içince çok gülen ama sevdiği şarkı çalınca gözleri dolan insanları sevin.

Tek tesellim kadehler, başka bir şey istemez. Sarhoş etsin yeter ki, rakı şarap fark etmez.

Biz giden sevgilinin geri gelmeyeceğini 1938 yılında öğrendik. Bundandır içmemiz.

İçin kıpır kıpır, deniz kıpırtısızsa, vakit kerahat vaktidir. Kerahat vakti, rakının şart vaktidir.

Her şey ve herkes yerli yerinde gerek; mecliste sefihe, meyhanede fakihe inanma.

Kırılsın bütün kadehler, yerlere dökülsün meyler. Sen yanımda yoksun ya, yıkılsın meyhaneler.

Meyhaneden masam kaldırıldı, karakoldan defterim dürüldü, savcı kalemimi.

Ve bazen rakı; umutları yeniden demler. Ne demiş şair, rakı içiyorsanız, bitmemiş bir şeyler vardır.

Rakı masası, kalbin anahtarının çözüldüğü tek yerdir. Bu yüzden adına çilingir sofrası denilir.

Rakıyı içmek marifet değildir. Marifet, adam gibi, demlenme zevki alacak biçim ve miktarda içmektir.

Bir meyhane keşfettim mezarlığın karşısında, beni ararsan ya ordayım ya da tam karşısında!

Meyhaneler sakini ol; iç, mihrapları yak, Kabe’yi ateşe ver. Fakat ey insan, kendini cinsini incitme! Halide Edip Adıvar

Şarap kadının teninden, rakı kadının derdinden içilir derler. Çünkü şarap aşkın, rakı ayrılığın içkisidir.

Önce kendine gel, sonra meyhaneye, kalender ol da gir kalenderhaneye. Bu yol kendini yenmişlerin yoludur, çiğsen başka bir yere git eğlenmeye.

Bütün meyhaneler benim olsun. Benim olsun şişeler. Gözünden akan yaşı, mey diye içiyorum. Sen diye içiyorum.

Kırar gibi tokuşturup kadehleri, gırtlağınla seviştireceksin meyleri. Gömeceksin kendini şişelerin dibine, ölür gibi içeceksin! Öleceksin arkadaş!

Rakı şarap içiyorsam sana ne yoksa sana zararım içerim ikimizde gelsek kıldan köprüye ben dürüstsem sarhoşken de geçerim. Neyzen Tevfik

Kadın çok seviyordu. Adamsa o sevgiden habersizdi. Bir rakı masası geleneği olarak o gecenin şerefine kalktı bardaklar havaya. Yarasın, dedi adam. Haklısın, dedi kadın içinden. Yara’sın!

Bu da bize bir dedemizden yadigâr, gittiği yerler dert görmesin, gittiği yerde gül bitsin, dalında bülbül ötsün, hem yarasın, hem şifa versin, bütün sarhoşların kulakları, çın çın çınlasın.

Biz kimleriz diye sorma, biz hayata boş vermişlerdeniz. Bize hayat nedir diye sorma, biz hayat deryasında yüzenlerdeniz. Bizi arama lüks meyhanelerde, bulamazsın. Biz dost şarabı içenlerdeniz. Bize dost, arkadaş nedir diye sorma, biz onlar için ölümüne gidenlerdeniz.