William Wordsworth Alıntılar
Doğa, onu seven kalbi asla aldatmaz. (Doğa asla ihanet etmez onu seven kalbe.)
İyi bir insanın hayatının en güzel kısmı, küçük, isimsiz, hatırlanmayan nezaket ve sevgi dolu davranışlarıdır.
Şiir, güçlü duyguların kendiliğinden taşmasıdır: Huzur içinde hatırlanan duygudan doğar.
Başlamak için başla.
Daha iyi benliklerimizden ayrıldığımızda ve telaşlı dünya tarafından bükülüp hasta düştüğümüzde, işlerinden bıktığımızda, zevklerinden yorulduğumuzda, ne kadar nazik, ne kadar iyicidir yalnızlık.
İnanç tutkulu bir sezgidir.
Bilgelik, yükselirken değil, eğilirken daha yakındır.
Kalbini kağıda dök.
En tatlı kokan çiçek utangaç ve mütevazıdır.
Bence en önemsiz çiçek bile bana gözyaşlarına boğulacak kadar derin düşünceler verebilir.
Çayır çiçeği nasıl açar? Çünkü bu güzel küçük çiçek köklerine kadar özgürdür ve bu özgürlük içinde cesurdur.
Okyanus güçlü bir armoni yaratıcıdır.
Işığa çıkın, doğa öğretmeniniz olsun.
Doğaya artık düşüncesiz gençlikteki gibi bakmayı öğrendim, ama çoğu zaman insanlığın hüzünlü müziğini duyuyorum.
Çocuk, adamın babasıdır.
Modern iş dünyasında en çok korkulacak olan dolandırıcı değil, ne yaptığını bilmeyen dürüst adamdır.
İnsan zihni, kaba ve şiddetli uyarıcılar uygulanmadan heyecanlanabilir; bunun güzelliğini ve saygınlığını bilmeyenin çok zayıf bir algısı olmalı.
Dünya bizimle fazla meşgul; sabah akşam kazanıp harcayarak güçlerimizi harcıyoruz: Doğada bize ait olanı pek görmüyoruz.
Bilge bir zihin, yaşın aldıklarından değil, geride bıraktıklarından daha az yas tutar.
Resimler duvarları süslemekten çok çirkinleştirir.
Doğumumuz sadece bir uyku ve unutmaktır. Tamamen unutkanlıkta değil, tamamen çıplaklıkta değil, ihtişam bulutlarını geride bırakarak geliyoruz.
Fakat dingin ve aydınlık, Laponya gecesi kadar güzel bir yaşlılık seni mezara götürecek.
Uyumun gücü ve derin neşe gücüyle sessizleşen bir gözle, şeylerin hayatına bakarız.
Acı kalıcı, anlaşılmaz ve karanlıktır. Ve sonsuzluğun doğasını paylaşır.
Golf, yorucu bir tembellikte geçen bir gündür.
Dinledim, hareketsiz ve sessiz; Tepeye tırmanırken, Kalbimdeki müziği taşıdım, Artık duyulmadıktan çok sonra bile.
Umutsuz olmadan acı çeker ve yas tutarız.
Kazanıp harcayarak güçlerimizi harcıyoruz.
İlkbahar ormanından gelen bir dürtü, Size insan hakkında, ahlaki kötülük ve iyilik hakkında, Tüm bilginlerin öğretebileceğinden daha fazlasını öğretebilir.
İhtiyacımız olan şey inanma isteği değil, bulma arzusudur.
Tecavüz, açgözlülük, masraf, Bu putperestliktir; ve bunlara tapıyoruz; Sade yaşamak ve yüksek düşünmek artık yok.
Gördüğüm şeyler artık göremiyorum.
Eski zamanlarda bilinmeyen çok sayıda neden, şimdi zihnin ayırt edici güçlerini köreltmek ve onu tüm gönüllü çabalardan kurtarmak, onu neredeyse vahşi bir uyuşukluğa indirgemek için birleşik bir güçle hareket ediyor.
